PINGERE Vestes coloribus

PINGERE Vestes coloribus

dixit Servius de vestibus acupictilibus, quarum usus apud Romanas matronas tum esse coepit, cum purpureis iis esset interdictum. Erat autem Matronarum habitus, ante Imperium Caesarum purpureus et auratus, quem proin a Libertinarum ordine abdicat Ovid. de Arte Amandi, l. 3. v. 169.

Quid de veste loquar? Non iam segmenta requiro,

Nec quae de Tyrio murice lana rubet.

Nisi in luctu, quô depositâ purpurâ caeruleas sumebant. Sub Imperatoribus vero iam inde a Iulio Caesare purpurae usus privatis interdictus; Nam his primus lecticarum usum et conchrliatae vestis et margaritarum, nisi certis personis et aetatibus, perqe certos dies, ademit. Donec Nero eum penitus sustulit, apud Suetonium in Vita utriusque, c. 43. quod sub aliis deinceps Imperatoribus tenuit, usque ad Aurelianum, quem iterum permisisse scribit Vopiscus. c. 46. ut matronae tunicas purpureas et coeteras vestes haberent. A Caesare itaque ad hunc usque Aurelianum varii coloris vestes gerebant, quas coloreas idem vocat Auctor, ibid. quaeque et acu vel pectine pluribus essent intextae coloribus (ποίκελα ἱμάτικ Graecis et ποικιλόχρωμα) sed talares atque institis ornatae, ut a Libertinabus et iis quae corpore quaestum faciebant, discernerentur; quae institae versicoloriae erant et ex diversis inter se mixtis coloribus ut plurimum textae. Pingebant autem vestes, ac formas variarum rerum, animalium inprimis; in iis acu exprimebant tum Phrygiones, tum Babylonii, communi nomine Plumarii, Graece Ποικιλταὶ, appellati, sedita ut Phrygiones vestes ab aliis factas varibus operibus ornarent et picturis variegarent, Babylonicorum vero Plumarii, diversos colores picturae intexendo, uno simul in opere eâdemque operâ, totum Babylonicum acu pertexerent et conficerent. Adde quodid, quod in pulvinari aut veste pinxerant Phrygiones, ita expressum in veste extaret, ut extra vestem emineret, et quâ parte insutum aurum aut colores acu intexti essent, eâ parte vestis asperior rigidiorque redderetur: Babylonici vero Plumarii unitum ac aequabiliter pictum totum suum opus darent omniaque sic exaequarent, ut laevis ac plana ubique totius contexti facies appareret, licet pluribus coloribus intexta variisque figuria

distincta esset. Uti vero utrique hi acu, sic Polymitarii pectine pingebant, tantô artificiô et industriâ, ut maiore ferme varietate eorum opera distinguerentur, quam quae acu Babylonicâ aut Phrygiâ picta essent. Unde non dubitat pronuntiare Martialis, l. 14. Babyloniam acum Aegyptiaco pectini (inde enim Polymitarii primitus orti) cedere debere, quod hoc eius Epigramma 150. testatur, cui lemma, Cubicularia polymita.

Haec tibi Memphitis tellus dat munera, victa est

Pectine Niltacô iam Babylonis acus.

Sed de his omnibus plura vide suis locis.